تصویرها، بیش تر از ثبت یک لحظه هستند. با تصاویر می شود سفر کرد به شهر یا کشوری دور؛ حتی می شود فهمید که چه کارهایی در حال انجام است و چه اتفاق هایی دارد می افتد. در دنیای علم، اتفاق های جالب و دوست داشتنی در حال وقوع است. تصاویر می تواند پل بین خبرها، شنیده ها و دیده ها شود. چند تا از این خبرهای تصویری همین جاست، این پایین!
 

زندگی سیاه و سفید پانداها

خوب به این تصویر نگاه کنید. چه می بینید؟ یک پاندای یک روزه، در حال خوردن شیر از شیشه ی کوچکی است. این پاندا در یک مرکز نگهداری و تحقیقاتی حیوانات زندگی می کند. پاندا، این حیوان دوست داشتنی، رفتاری شبیه انسان دارد؛ مثلا می نشیند و غذایش را با دست از روی زمین برمی دارد؛ گاهی هم با خجالتی بودنش علاقه ی خیلی ها را به خودش جلب می کند. پاندا، مثل یک نقاشی قشنگ از خدا در طبیعت است؛ برای همین دانشمندان و حافظان محیط زیست، اهمیت زیادی برای او قائل می شوند.

صندوق جهانی طبیعت از این جانور به عنوان نماد خود استفاده می کند تا درباره ی اهمیت حفاظت از جانوران هشدار دهد.
پاندای تازه به دنیا آمده، خیلی زود رشد می کند و بزرگ می شود. او باید هرروز وزن شود تا وضعیت سلامتی اش مشخص باشد. پاندای کور، کوچک و صورتی که کمی مو روی تنش دارد، در ابتدای تولد فقط 100گرم است، چیزی حدود یک نهصدم (1/900) وزن مادرش.
بعد از مراقبت های آزمایشگاهی که برای نجات نسل پانداها انجام می شود، آن ها به طبیعت بازمی گردند؛ اما زندگی آزمایشگاهی آن ها را از آداب و روش های زندگی طبیعی دور می کند و بچه پانداها کم طاقت تر از پانداهای بزرگ می شوند.

زمانی که مادر پاندا برای یافتن غذا از لانه بیرون می رود، مراقبان پاندا با لباس پاندایی به دیدن آن ها می روند و اطلاعاتی مثل قد و وزن و وضعیت سلامت او را به دست می آورند.

مراقبان نباید چهره ی خود را به آن ها نشان دهند تا به انسان ها عادت نکند. این کار تا دو سالگی آن ها انجام می شود.
 

دو خبر از دو درخت

 
 		 در تصویر، یک درخت 215 ساله ی غول پیکر را می بینید که توفان آن را از ریشه درآورده است. یک بخش از ریشه ها از خاک درآمده و بخش دیگر هم چنان در زمین است و فرصت خوبی برای زمین شناسان فراهم شده است تا اسکلت های قرون وسطایی فسیل شده در ریشه های این درخت را پیدا کنند.

انگار این درخت، قبر طبیعی چندصد ساله ی یک نوجوان بوده است.


 		 این درخت هم شاهکار یک توفان دریایی است که با برخورد امواج در یک جزیره، قطع شده و سوار بر موج ها به ساحل دیگری آمده است. این قطره های کوچک آب و این دریای آرام را دست کم نگیرید. بعضی وقت ها بدجوری عصبانی و پُرقدرت می شوند. به این درخت که انسانی در کنارش یک خط کوچک است نگاه کنید تا حس کنید چه می گویم.
 

دور از چشم نیوتن

فکر می کنید اگر جاذبه روی زمین نبود چه می شد؟

سیب ها به هوا می افتادند؟ آدم ها به جای پیاده روی، هوا روی می رفتند؟ شنا در آسمان، ابرنوردی و پرنده سواری جزو ورزش های اصلی انسان ها می شد.

اما به غیر از معلق بودن، اتفاق دیگری هم می افتد. به این شمع نگاه کنید. شمع کروی آبی در فضای بی جاذبه روشن شده است؛ پس اگر جاذبه نبود، همه ی شمع ها آبی و گرد می سوختند. قشنگ است، نه؟!
تا به حال به قطره ی آب توجه کرده اید، به شکل و مدتی که از شیر آب بر زمین می افتد. در شرایط بی جاذبه ای آب دیگر شبیه قطره نیست. به دلیل کشش های سطحی و ویژگی های ذاتی، به یک توپ آبی تبدیل می شود و معلّق در هوا.

اگر خوب آن را نگاه کنی، همه چیز را برعکس می بینی.
 

از مشکلات تحقیقات طبیعی

همیشه که نباید سنجاب ها به دوربین عکاسان و محققان جانورشناسی لبخند بزنند و پانداها آرام توی بغل شان بخوابند. گاهی آن ها به دل جنگل می روند، با دوربین و دفترچه به دقت زندگی شان را بررسی می کنند و بعد... ناگهان.... خود جناب حیوان، مثلا خرس، می گوید: چرا آن دورها نشسته اید؟! جنگل خودتونه، بفرمایید تو!

اما عکاسان و محققان محترم فقط یک خرس بزرگ و سیاه می بینند که از دور می دود و صدایی شبیه خُرخُر دارد و تا می توانند شروع به فرار کردن می کنند که خوراک امروز خرس نشوند. بی خیال دوربین و اطلاعات جانور شناسی...
 
نویسنده: سیده افروز ارزه گر